ΝΤΙΤΡΟΙΤ — Έξω είχε ηλιοφάνεια 72 βαθμών, αλλά οι άνθρωποι φορούσαν μπλε μάσκες σκι, τουλάχιστον όσοι μπορούσαν να τις προμηθευτούν πριν από τα τοπικά καταστήματα, ακόμη και το Amazon, προφανώς εξαντλήθηκαν. Τελικά, ποιος αγοράζει μάσκες σκι τον Σεπτέμβριο;
Οι οπαδοί των Detroit Lions είναι η απάντηση. Ο Cornerback CJ Gardner-Johnson ζήτησε από τους θαυμαστές να τα φορούν στα παιχνίδια και αυτοί οι άνθρωποι, τόσο απελπισμένοι που ήθελαν οτιδήποτε να κρατηθούν, απάντησαν, στην κόλαση με τη ζέστη.
Άλλοι πόζαραν για φωτογραφίες γύρω από το νέο άγαλμα του Μπάρι Σάντερς έξω από το Ford Field, μια υπενθύμιση για το μόνο πράγμα για το οποίο μπορεί να περηφανεύεται το franchise, ακόμη και εκείνη η καριέρα που τελείωσε με απογοήτευση και (κυρίως) στη ματαιότητα των πλέι οφ όπως όλα τα άλλα.
Στο Πίτσμπουργκ, το Γκριν Μπέι και τη Νέα Αγγλία, οι γονείς διδάσκουν τα παιδιά τους να είναι οπαδοί της τοπικής ομάδας NFL. Εδώ προειδοποιούν για αυτό. Η ελπίδα είναι ένα επικίνδυνο πράγμα στο Ντιτρόιτ γιατί δεν εκδηλώνεται ποτέ.
Όλοι όσοι συγκεντρώθηκαν μέσα στο Ford Field, για να μην αναφέρουμε τα αθλητικά μπαρ και τα σαλόνια σε όλη την πολιτεία, είχαν ήδη πιει το Honolulu Blue Kool-Aid. Αν το σερί 7-2 της περασμένης σεζόν δεν το έκοψε, τότε η νίκη της 1ης εβδομάδας στο Κάνσας Σίτι το έκανε. Ήταν η πιο αναμενόμενη σεζόν των Lions σε, κυριολεκτικά, ζωές.
Έτσι, μια τέλεια μέρα αργά το καλοκαίρι θα μπορούσε να συνεχιστεί χωρίς αυτά. Υπήρχε ένας αγώνας για παρακολούθηση. Αυτή τη φορά θα ήταν διαφορετικά.
Και μετά ήρθαν οι χαμένες ευκαιρίες, το pick 6, το κακό χτύπημα, η έλλειψη βιασύνης πάσας, η έλλειψη βαθιών απειλών και η άμυνα που έκαναν τον Geno Smith τον καλύτερο Seattle Russell Wilson. Υπήρχαν ακόμη και μερικές προσεκτικές αντιπαραθέσεις σε όλη τη σειρά. Όλα οδήγησαν σε ένα μεγάλο προβάδισμα, μια άσκοπη επιστροφή και τελικά στην ήττα με 37-31 στην παράταση από τους Seahawks, με τους οπαδούς των Lions να επιστρέφουν στους δρόμους μουρμουρίζοντας με βραχνές φωνές όπως έκαναν πάντα.
Τώρα εναπόκειται στον προπονητή Dan Campbell, τον στρατηγό Jared Goff και όλους τους άλλους να αποδείξουν ότι δεν είναι τα ίδια παλιά Lions.
«Δεν είναι σπριντ», είπε ο Κάμπελ μετά. «Είναι μαραθώνιος».
Είναι. Είναι ένας μαραθώνιος 17 εβδομάδων και το μόνο που έχει σημασία για το Ντιτρόιτ είναι να φτάσει στα πλέι οφ και να κερδίσει ένα παιχνίδι.
Αυτό θέλουν οι περισσότεροι οπαδοί εδώ. Πολλοί δεν θυμούνται κάτι τέτοιο – το τελευταίο ήταν μετά την κανονική περίοδο του 1991, με τον Σάντερς να πρωτοστατεί. Πριν από αυτό, ήταν το 1957.
Έτσι απλά κερδίστε το τμήμα για πρώτη φορά μετά από τρεις δεκαετίες. Ο Μπρετ Φαβρ και ο Άαρον Ρότζερς έχουν φύγει τελικά. Απλώς έχετε ένα παιχνίδι πλέι οφ για πρώτη φορά σε μια γενιά συν.
Κάνε κάτι, οτιδήποτε, τον Ιανουάριο. Δεν είναι ότι ο πήχης είναι τόσο ψηλός.
Τα Λιοντάρια δεν φημίζονται για τη θλίψη τους όπως είναι οι Μπράουν ή οι Μπιλ, ή οι Ρεντ Σοξ και οι Καμπς ήταν κάποτε στο μπέιζμπολ, γιατί ποτέ δεν δίνουν στους θαυμαστές τους την ευκαιρία να έχουν ραγισμένη καρδιά.
Απλώς χάνουν. Απλώς περνούν. Απλώς υπάρχουν. Κάποιο είδος τραγικής απώλειας στο Super Bowl ή ήττα στο πρωτάθλημα θα ήταν ευπρόσδεκτο γιατί σήμαινε ότι έκαναν κάτι καλό και διασκεδαστικό για να φτάσουν εκεί.
Υπάρχει λόγος που χρειάστηκαν τα Lions 21 χρόνια για να ξεπουλήσουν το εισιτήριο διαρκείας τους στο Ford Field χωρητικότητας 65.000 θέσεων. Σε μια μητροπολιτική περιοχή άνω των τεσσάρων εκατομμυρίων ανθρώπων, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων είχε καλύτερα πράγματα να κάνει από το να επενδύσει —οικονομικά, συναισθηματικά ή απλώς τα ηλιόλουστα απογεύματα της Κυριακής— στην ομάδα.
Θα είναι διαφορετική φέτος; Ήταν, όπως προειδοποίησε ο Κάμπελ, απλώς ένα χτύπημα ταχύτητας, μια προειδοποίηση και ακόμη και μια ευκαιρία να εστιάσετε ξανά;
«Είναι καλό», είπε ο Κάμπελ. «Θα έχουμε μια μικρή ταπεινή πίτα».
Φανταστείτε τα λιοντάρια του Ντιτρόιτ να είναι πολύ γεμάτα από τον εαυτό τους.
Δεν υπήρχε ούτε αρκετή βιασύνη, ούτε περιορισμός από τον Σμιθ. Ο Γκοφ τελείωσε το μεγάλο σερί του χωρίς κόψιμο, το τρίτο μεγαλύτερο στην ιστορία του NFL με 383 προσπάθειες, σε ακατάλληλη στιγμή, ρίχνοντας ένα πικ-έξι στο τέταρτο δεκάλεπτο. Το βάθος στην επιθετική γραμμή και η θέση του run back μπορεί να είναι ένα πρόβλημα. Δεν υπάρχει σχεδόν καμία βαθιά απειλή στον δέκτη, τουλάχιστον έως ότου ο Jameson Williams επέστρεψε από μια ανώριμη αναστολή. Μετά από αυτό, ήταν Seahawks φορώντας μπλε μάσκες σκι για να κοροϊδέψει το αίτημα του Γκάρντνερ-Τζόνσον.
Και όμως… για ένα franchise που γνωρίζει τι μπορεί να προμηνύουν οι απώλειες στο άνοιγμα του γηπέδου, έχει επίσης την αίσθηση ότι υπάρχει πάρα πολύ ταλέντο και πάρα πολύ σκληρή δουλειά για να πιστεύει κανείς ότι ένα παιχνίδι δεν είναι κάτι άλλο από έναν αγώνα.
Ήταν μια κακή απώλεια σε μια υπέροχη μέρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να υπάρχουν ακόμα καλές μέρες, τουλάχιστον θεωρητικά.
Εάν πρόκειται να συμβούν αυτά, τότε ο Κάμπελ πρέπει να τηρήσει την υπόσχεσή του να διορθώσει τα λάθη, να καθαρίσει τα λάθη και να εστιάσει τους πάντες στο ποδόσφαιρο και μόνο στο ποδόσφαιρο. Το hype τρένο έπρεπε να επιβραδυνθεί. Αυτό μάλλον βοήθησε.
«Παίρνεις μια μεγάλη νίκη και μπορείς να κηρύξεις πολλά πράγματα», είπε ο Κάμπελ. «Αλλά είναι το NFL».
Δεν χρειάζεται να το πείτε στους ακόμα αισιόδοξους οπαδούς εδώ. Ξέρουν πόσο σκληρό μπορεί να είναι. Αλλά τώρα είναι all-in. Τα εισιτήρια έχουν αγοραστεί. Οι μάσκες έχουν παραγγελθεί.
Το Kool-Aid έχει καταναλωθεί.
Ίσως και μερικές μπύρες, τουλάχιστον για να αμβλύνουν τον πόνο και να απαλύνουν την ανησυχία.