Εγγραφείτε στο επιστημονικό ενημερωτικό δελτίο του CNN στο Wonder Theory. Εξερευνήστε το σύμπαν με πληροφορίες για συναρπαστικές ανακαλύψεις, επιστημονικές προόδους και πολλά άλλα..
Καθώς η Sally Ride ετοιμαζόταν να γράψει ιστορία ως η πρώτη Αμερικανίδα στο διάστημα, θα έπρεπε να ήταν μια στιγμή που γιορταζόταν η επιστήμη.
Όμως, αντ’ αυτού, ένας δημοσιογράφος έκανε μια ερώτηση που εξέπληξε τον Ride και τους συμπαίκτες του.
«Στις προπονητικές σας ασκήσεις ως μέλος αυτής της ομάδας, όταν υπήρχε πρόβλημα, όταν υπήρχε ένα αστείο πρόβλημα ή οτιδήποτε άλλο, πώς αντιδρούσατε; ” Ρώτησε. «Πώς το πήρες ως άνθρωπο;» Είσαι, κλαις; Τι κάνεις?”
Ο Ράιντ απέτρεψε διπλωματικά, σημειώνοντας ότι σε έναν από τους συμπαίκτες του δεν είχε γίνει ποτέ αυτή η ερώτηση.
Η ανταλλαγή απόψεων σε συνέντευξη Τύπου λίγες εβδομάδες πριν από την εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου Challenger από τη NASA το 1983 είναι μία από τις πολλές συναρπαστικές και αξιοσημείωτες σκηνές που ανακάλυψε και αναλύθηκε λεπτομερώς ο συγγραφέας Loren Grush στο νέο του βιβλίο, «The Six: The Untold Stories of America’s First Women Astronauts». ” »
Η Grush είπε ότι, όπως πολλοί Αμερικανοί, μεγάλωσε γνωρίζοντας το όνομα του Ride και το ιστορικό του επίτευγμα. Αλλά ο δημοσιογράφος άρχισε να αναρωτιέται για τις άλλες γυναίκες που είχαν εκπαιδευτεί μαζί με τη Ράιντ στην πρώτη τάξη αστροναυτών της NASA. Αυτές οι γυναίκες –όλες υπέροχες και καταξιωμένες από μόνες τους– είχαν επίσης αγωνιστεί για την ευκαιρία να πάρουν θέση στην ίδια ιστορική πτήση.
Στο βιβλίο του Grush, που κυκλοφόρησε την Τρίτη, η επιλογή του Ride για αυτό το ιστορικό ταξίδι γίνεται ένα σημείο εκκίνησης για μια ακόμη βαθύτερη ιστορία για τις πρώτες γυναίκες αστροναύτες της διαστημικής υπηρεσίας των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του τι συνέβη κατά τις πρώτες πτήσεις τους, των πιέσεων που αντιμετώπισαν στη δουλειά και του μπαράζ σεξιστικές ερωτήσεις που απάντησαν στην πορεία.
«Προσπαθώ να πω την ιστορία τους με τρόπο που… θα έπρεπε να είχε ειπωθεί εκείνη τη στιγμή», είπε ο Grush, ένας δημοσιογράφος που καλύπτει το διάστημα για το Bloomberg.
Πρόσφατα μίλησε στο CNN για το βιβλίο και γιατί οι ιστορίες που εξερευνά αντηχούν ακόμα δεκαετίες αργότερα.
Η καταδικαστική έκθεση καταγγέλλει την έλλειψη διαφορετικότητας της NASA
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, μια καταδικαστική αναφορά – που αναφέρεται στο βιβλίο του Grush – κατήγγειλε την έλλειψη διαφορετικότητας στις τάξεις της NASA.
«Τρία θηλυκά στάλθηκαν στο διάστημα από τη NASA», ανέφερε η έκθεση. «Δύο είναι η Αραμπέλα και η Ανίτα – και οι δύο αράχνες. Η άλλη είναι η Μις Μπέικερ – μια μαϊμού.
Μία από τις συν-συγγραφείς αυτής της έκθεσης, η Ρουθ Μπέιτς Χάρις, απολύθηκε από το πρακτορείο επειδή ήταν «διασπαστική δύναμη», γράφει ο Γκρους, αν και αργότερα επαναπροσλήφθηκε μετά από πολιτική αντίδραση. Χρειάστηκε περίπου μια δεκαετία για μια μεγαλύτερη λίστα ονομάτων – όλα ανθρώπινα – για να αναβιώσει οι τάξεις των γυναικών που έστειλε στο διάστημα η NASA, χάρη σε μια μεγάλη προσπάθεια στρατολόγησης.
«Είχαμε το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα. Είχαμε το φεμινιστικό κίνημα. Ήταν απλώς κάτι που η NASA δεν μπορούσε πλέον να αγνοήσει», είπε ο Grush.
Περισσότερες από 1.500 γυναίκες έκαναν αίτηση για να γίνουν αστροναύτες μεταξύ 1976 και 1977, γράφει ο Grush.
Τελικά, αυτή η ομάδα μειώθηκε σε έξι.
Οι «Έξι» είχαν περισσότερα κοινά από το φύλο τους
Το “The Six” έγινε μέλος της Ομάδας Αστροναυτών 8 της NASA, μια επιλογή 35 υποψηφίων που επιλέχθηκαν για να ξεκινήσουν την εκπαίδευση στο Διαστημικό Κέντρο Johnson στο Χιούστον το 1978. Και οι γυναίκες δεν ήταν οι μόνες που γράφουν ιστορία. Το μάθημα εκπαίδευσης αστροναύτη ήταν επίσης το πρώτο της NASA που συμπεριέλαβε έγχρωμους ανθρώπους: τρεις Αφροαμερικανούς και έναν Ασιάτη Αμερικανό.
Ο Ράιντ ήταν αστροφυσικός. Οι άλλες γυναίκες στην τάξη ήταν η ηλεκτρολόγος μηχανικός Judy Resnik, η γεωλόγος και ωκεανογράφος Kathy Sullivan, η βιοχημικός Shannon Lucid και οι γιατροί Anna Fisher και Rhea Seddon.
Μοιράζονταν κάτι αξιοσημείωτο κοινό: κανένας τους δεν είχε εκπαιδευτεί να πετά με αεριωθούμενα αεροπλάνα, αν και ο Resnik, ο Lucid και ο Seddon είχαν κάποια πιλοτική εμπειρία. Το πρόγραμμα Space Shuttle είχε προσθέσει τον νέο ρόλο του «ειδικού της αποστολής», που δεν απαιτούσε εμπειρία πτήσης. «Η NASA μπόρεσε να ανοίξει τα κριτήρια σε ανθρώπους όπως επιστήμονες και γιατρούς. … Έτσι, επέτρεψε όχι μόνο σε γυναίκες και έγχρωμους ανθρώπους, αλλά σε περισσότερους ανθρώπους από διαφορετικά υπόβαθρα να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα», είπε ο Grush.
Δεκαετίες αργότερα, μερικές ερωτήσεις που τους έκαναν οι δημοσιογράφοι είναι συγκλονιστικές
Η ερώτηση ενός ρεπόρτερ το 1983 που ρώτησε τον Ράιντ αν έκλαιγε κατά τη διάρκεια της προπόνησης ήταν σύμφωνη με τα σχόλια πολλών δημοσιογράφων εκείνη την εποχή, και αυτή η οπτική είχε επίσης απήχηση στις περιγραφές των Έξι στις έντυπες και τηλεοπτικές αναφορές.
«Όταν παρουσίαζε τις γυναίκες στην τηλεόραση, ένας εκφωνητής διάβαζε τα ονόματά τους ένα προς ένα, ακολουθούμενο από την οικογενειακή κατάσταση κάθε γυναίκας και δίνοντας έμφαση σε αυτούς που ήταν ανύπαντρες», γράφει ο Grush. «Διάφορα άρθρα τα ανέφεραν ως «κορίτσια» ή «κυρίες του διαστήματος» και οι επιμελείς συγγραφείς έκαναν απαραίτητο να συμπεριλάβουν την ηλικία, το ύψος και το βάρος στις περιγραφές τους».
Σε μια τηλεοπτική συνέντευξη που αναφέρεται στο βιβλίο, ο Τομ Μπρόκαου του NBC ρώτησε τον Ρέσνικ: «Πιστεύετε ότι θα έρθει η στιγμή που θα υπάρξει ρομαντισμός στο διάστημα;» »
Ως μέρος της έρευνάς της, η Grush είπε ότι όχι μόνο διάβαζε απομαγνητοφωνημένα δελτία τύπου, αλλά έλαβε και βίντεο μέσω αιτημάτων του νόμου περί ελευθερίας της πληροφόρησης.
«Η παρακολούθηση του βίντεο είναι ακόμη χειρότερη από το να ακούς ή να διαβάζεις τη μεταγραφή, γιατί μπορείς να δεις το πρόσωπο της Σάλι όταν απαντά σε αυτές τις ηλίθιες ερωτήσεις σχετικά με το κλάμα στον προσομοιωτή ή αν ήθελε να γίνει η πρώτη μητέρα στο διάστημα», είπε ο Γκρους. «Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συνόψισαν πραγματικά τα συναισθήματα της εποχής και το είδος της πίεσης (οι Έξι)».
Μια «αντιδιαισθητική και ελκυστική» λεπτομέρεια για τη Sally Ride έχει τραβήξει την προσοχή
Ενώ μια επιτροπή επέλεξε την κατηγορία των αστροναυτών, οι αποστολές των διαστημικών λεωφορείων περιήλθαν σε μεγάλο βαθμό σε έναν άνθρωπο: τον Τζορτζ Άμπι, τον διευθυντή πτήσεων της NASA εκείνη την εποχή.
Η Abbey ήταν πεπεισμένη ότι η Ride ήταν το κατάλληλο άτομο για την αποστολή που θα έστελνε την πρώτη Αμερικανίδα στο διάστημα. Στην αρχή όμως, ο διευθυντής του διαστημικού κέντρου, ο οποίος έπρεπε τελικά να δώσει το πράσινο φως στην επιλογή, δεν συμφώνησε.
Έτσι, για να χτίσει την υπόθεσή του, γράφει ο Grush, ο Abbey συναντήθηκε με βασικούς παίκτες, συμπεριλαμβανομένου του Bob Crippen, τον οποίο είχε επιλέξει να γίνει κυβερνήτης της ιστορικής έβδομης πτήσης του διαστημικού λεωφορείου.
Ο Crippen και η Abbey, γράφει ο Grush, πίστευαν ότι εκτός από τις πολλές δεξιότητες της Ride, την ικανότητά της να εργάζεται υπό πίεση και την ικανότητά της να τα πηγαίνει καλά με άλλα μέλη του πληρώματος, η αστροφυσικός διέθετε ένα χαρακτηριστικό «ενάντια στη διαισθητική και ελκυστική».
«Ως εσωστρεφής, η Σάλι δεν ήταν πραγματικά ο τύπος ψάχνω τα φώτα της δημοσιότητας ή η φήμη. Και οι δύο άντρες συμφώνησαν ότι μια τέτοια προσωπικότητα θα μπορούσε να ταίριαζε καλύτερα για να είναι ο Ένας», γράφει ο Grush. «Δεν ήθελαν να προσελκύσουν κάποιον που ήθελε υπερβολική προσοχή».
Τέλος, η Abbey έφτιαξε ένα υπολογιστικό φύλλο συγκρίνοντας τις γυναίκες, με ένα Χ να σημειώνει κάθε τους δεξιότητα. Η Ride ξεπέρασε τους ανταγωνιστές της με ένα ακόμη X στο grid, “πράγμα που δείχνει ότι είχε καλύτερη κατανόηση περισσότερων συστημάτων από τα άλλα δύο φαβορί”, είπε ο Grush. Προσθέστε σε αυτό και την ικανότητά του με το ρομποτικό χέρι, κάτι που θα ήταν απαραίτητο για την αποστολή. «Αυτό», γράφει ο Grush, «σφράγισε τη συμφωνία».
Γιατί οι εμπειρίες αυτών των αστροναυτών έχουν απήχηση σήμερα
Ενώ ο Ride ήταν πρώτος, όλα τα μέλη του Six πέταξαν τελικά σε ένα διαστημικό λεωφορείο. Στο βιβλίο του, ο Grush αφηγείται τα ταξίδια τους, συμπεριλαμβανομένης της καταστροφής του Challenger το 1986 που σκότωσε τον Resnik κατά τη δεύτερη πτήση του με διαστημικό λεωφορείο.
Οι ιστορίες των Έξι είναι σημαντικές σε όλες τις εποχές, αλλά ο Grush λέει ότι υπάρχουν ιδιαίτερα σημαντικά μαθήματα που πρέπει να μάθουμε σήμερα από όσα βίωσαν ο Ride και οι συνομήλικοί του.
«Η NASA εξετάζει αυτήν τη στιγμή την επιστροφή στη Σελήνη με το πρόγραμμα Artemis. Και ένας από τους δηλωμένους στόχους αυτού του προγράμματος είναι να στείλει την πρώτη γυναίκα στη σεληνιακή επιφάνεια. Και έτσι νομίζω ότι είναι απλώς μια έγκαιρη υπενθύμιση του τι είχαν να αντιμετωπίσουν οι γυναίκες πριν, και επίσης πώς αποκλείστηκαν τραγικά από το πρόγραμμα για πολλά χρόνια», είπε ο Grush. «Ελπίζω ότι καθώς επιστρέφουμε στη Σελήνη με τις γυναίκες να πρωτοστατούν, θα περάσουν πολύ πιο εύκολα από τις πρώτες γυναίκες των 70s και 80s».
Για περισσότερες ειδήσεις και ενημερωτικά δελτία του CNN, δημιουργήστε έναν λογαριασμό στο CNN.com